• αποσπάσματα από το βιβλίο του ΑΝΤΩΝΗ ΖΩΗ "Αχνάρια του θεού ή Τηλέμαχος" (Εκδόσεις Κέντρο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμού).

Ήταν σε χρόνους περασμένους ένας βασιλιάς
πήγε στον πόλεμο , σε χώρα μακρινή,
έλειψε χρόνια στο παλάτι απόμεικε η γυναίκα του,
κλωνάρι ο γιος του μοναχό και βλάσταινε κοντά της.

Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο για τον Τηλέμαχο,
του Οδυσσέα το γιο το πώς μεγάλωνε,
πώς άπλωνε η ψυχή του ρίζες μες στου κόσμου την αγάπη.

Ήταν ένα μικρό παιδί, ένα ξανθό αγόρι,
πάντα μια ζήτηση, μιαν πίκραν είχε στην καρδιά.
Δεν το χωρούσε το λαμπρό παλάτι, άδειο από δόξα,
χειμώνας δεν ευρέθηκε να το τυλίξει στη γητειά των μύθων.
Έπλαθε μοναχό τα παραμύθια του, του κόσμου την ειδή.

Ήταν αυλές της προσμονής του οι κάμποι,
θρονιά της δύναμής του τα βουνά.

Ένα μικρό παιδί, - διάβαινε τις αυγές, τα μεσημέρια
όλα τα σκαλοπάτια της απαντοχής.
Ήταν αιθρίες οι μέρες του, ήξερε
να πλέκει την ελπίδα- άσπρα και γαλανά τα όνειρα,
από τα κλώνια του ουρανού να δέχεται ως πέφτουν
λευκά λουλούδια, την αγάπη, στων καιρών το γύρισμα.